Πολλές σκέψεις μας ζαλίζουν, μας προβληματίζουν, μας απασχολούν. Η ερώτηση είναι πολύ συχνή. Μένω εδώ που είμαι ή πάω για κάτι άλλο; Κάνω υπομονή και επιμένω με την ελπίδα ότι κάτι θα αλλάξει ή δοκιμάζω κάτι νέο;
Χωρίς πίστη, πορεύεσαι από ένστικτο με γνώμονα το συμφέρον, αν βάλεις τον Θεό μέτοχο, η ερώτηση θα ταυτιστεί με τον ψαλμό «Γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδὸν ἐν ᾗ πορεύσομαι».
Η απάντηση είναι δυσδιάκριτη, γιατί συνήθως τα επερχόμενα οφέλη είναι κρυμμένα προσωρινά. Αυτό που μοιάζει δύσκολο, είναι πιθανόν να οδηγήσει μακροπρόθεσμα σε δρόμο ωφέλιμο. Οπότε, οποιαδήποτε απάντηση απαιτεί διάκριση. Ο σκοτισμένος όμως νους είναι δύσκολο να είναι διακριτικός, οπότε νομίζω ότι το πιο σωστό είναι ο άνθρωπος να μιλήσει, να συζητήσει, να συμβουλευτεί.