Ένα πρωινό του Ιουλίου, βρέθηκα για άλλη μια φορά να διασχίζω την Έρημο του Αγίου Όρους. Τόπος αγαπημένος και μοναδικός. Όταν πλησιάζεις με το καραβάκι, βλέπεις πάνω από τη γαλήνια θάλασσα να ορθώνονται τα βράχια και να ξεχωρίζουν μικρά κελάκια, ενώ από πιο κοντά αρχίζεις να ξεχωρίζεις τους Σταυρούς από τις εκκλησιές και το μονοπάτι που χάνεται προς την κορυφή.